تصویر درخواست مرخصی دکتر محمود بهمنیار در ماموریت طاعون در کشور برمه، 1347

دستخط بهجت اثر مورخ 23 بهمن ماه جنابعالی را در کمال نا امیدی ولی با نهایت اشتیاق دیروز زیارت کردم. آنچه که آقای دکتر بالتازار در مدت اقامت کوتاهشان در این دیار مشاهده نموده و به جنابعالی تعریف کرده اند یکصدم دشواری ها و گرفتاریها و ناملایماتی را که دانسته یا ندانسته آنها را تقبل کرده ام نمی تواند باشد. وسایل کار و استراحت ایشان را از هفته ها پیش به هر ترتیبی که بود فراهم آورده بودم که گزندی به سلامت ایشان وارد نیاید. چه می توان کرد طاعون در ژنو و پاریس و رم وجود ندارد و در اشوی برزیل و مین جین برمه است و برای مطالعه و درک مطالب بغرنج این بیماری و شاید روشن نمودن نکات تاریکش که در هر نقطه از جهان و در هر کانون آلوده بکلی متفاوت می باشد چاره ای جز تحقیقات در محل آلوده به بیماری و لزوم مبارزه با مشکلات عجیب و باورنکردنی در راه به ثمر رسانیدن برنامه تحقیقاتی نیست. اگر عمر باقی بود و بار دیگر فیض حضور آن استاد معظم نصیب گردید وقایع را به استحضار خواهم رساند.

از دو هفته قبل مشکل عمده دیگری بر مشکلات گذشته افزوده گردیده و آن گرمای طاقت فرسای این دیار است که بیابانها و شهرها را تبدیل به جهنم سوزانی نموده و خانه های حصیری این ولدیت نه فقط کوچکترین عایقی در مقابل گرما نمی باشد بلکه در اثر تابش آفتاب سوزان به دیوارها و تجمع حرارت گرمتر از خارج نیز می گردد. فشار کار از طرفی و گرمای طاقت فرسا از طرف دیگر، این بنده را نیمه جان و علیل نموده، هم اکنون دچار ورم ملتحمه چشم و نارسایی کلیوی شده ام. معهذا بناچار استدعا می کنم با درخواست سه هفته مرخصی استعلاجی برای اینجانب که به پیوست است موافقت فرمایید. ضمنا تمنی دارم قدغن فرمایید خانواده مرا از کسالت من مطلع ننمایند که جز ناراحتی ثمری نخواهد داشت.

از فرصت استفاده کرده عید سعید نوروز را به جنابعالی و جمیع متعلقان تبریک عرض می نمایم. ارادتمند جنابعالی، بهمنیار، 12 اسفند 1347

یادداشت دکتر منصور شمسا رییس وقت انستیتو پاستور ایران در حامش نامه: این نامه خصوصی را به منظور بیان فداکاری های یک محقق ایرانی در پرونده جناب آقای دکتر بهمنیار بگذارید. شمسا، 47/12/19